De Nieuwe RIE Werkt?! Of toch niet helemaal...

Over arbo-ellende, B-normen en andere beleidsbeproevingen in de kinderopvangpraktijk

Met de komst van de nieuwe RIE van Kinderopvang Werkt! zouden kinderopvangorganisaties geholpen moeten worden bij hun arbobeleid. Maar volgens Natascha van der Post, oprichtster van Bureau Kleine Ondernemers en voormalig kinderopvangondernemer, is deze nieuwe versie juist een bron van frustratie voor kleine organisaties. In dit opiniestuk pleit zij voor een werkbaardere, praktijkgerichte aanpak – met een knipoog, maar vol ernst.

De Nieuwe RIE Werkt?! Of toch niet helemaal...

Vorige week had ik de eer om me weer eens onder te dompelen in de wondere wereld van het arbobeleid. Niet voor mezelf deze keer — mijn eigen kinderopvangtijd ligt achter me — maar namens een opdrachtgever. Want met Bureau Kleine Ondernemers ondersteun ik kleine kinderopvangorganisaties bij alles wat hun werk (iets) makkelijker maakt.

Maar makkelijk werd het dus níet. Sterker nog, het begon al met het openen van de nieuwe Risico-Inventarisatie & Evaluatie (RIE) van Kinderopvang Werkt, de opvolger van de bekende Risicomonitor. En daar ging het mis.

Zinnen als “Wat een gedrocht!”, “Waarom?!”, en “Wie heeft dit bedacht?!” flitsten meermaals door mijn hoofd. Want lieve makers van deze vragenlijst: hebben jullie ooit daadwerkelijk met één been in de praktijk van een kinderopvangorganisatie gestaan?

B-normen, A-normen en een fikse error

Daar zat ik, een kop thee in de hand en een team van vijf medewerkers in gedachten. Vragen als:

• “Is het beleid voor fysieke belasting gebaseerd op A-normen en B-normen?”
• "Wordt er, indien nodig, gebruik gemaakt van een peer support of andere ondersteuningsystemen voor medewerkers die emotioneel zwaar werk verrichten?"
• "Krijgen medewerkers een vaccinatie aangeboden?"

Even serieus. A- en B-normen? In een organisatie waar het zwaarste 'werktuig' een puzzel of een buitenfietsje? En ja, we hebben het over een kleinschalige kinderopvang, geen hoogspanningscentrale.

Emotionele belasting?

Natuurlijk. Maar een ondersteuningssysteem?!

Natuurlijk doen onze pedagogisch medewerkers emotioneel werk. Ze vangen kinderen op met uiteenlopende behoeften, schakelen dagelijks tussen ouders, huilmomenten en volle luiers. Maar de vraag of er een “peer support systeem” klaarstaat, klinkt meer als iets voor de IC-afdeling van een ziekenhuis. In de kinderopvang wordt dit vaak direct en laagdrempelig in het team opgelost.

Vaccinaties? Serieus?

En dan nog deze: “Krijgen medewerkers een vaccinatie aangeboden?”
Wacht... hebben we ineens te maken met een mazelenpolikliniek? Gezondheid is belangrijk, absoluut. Daar hebben kinderopvangorganisaties ook een Veiligheid en Gezondheidsbeleid voor. Maar deze vraag voelt als overregulering van iets wat nog niet is vastgelegd in de kinderopvangcontext.

En dan die beleidsstukken… zucht.

Kinderopvangorganisaties met minder dan tien medewerkers regelen veel zaken snel, direct en mondeling. Daar hoort maatwerk bij. Met de nieuwe RIE lijkt het alsof je per onderwerp minimaal één beleidsstuk moet opstellen, onderbouwen, implementeren én evalueren. Dat gaat voorbij aan de realiteit en overvraagde ondernemers.

Een vriendelijk doch dringend verzoek

Dus, beste mensen van Kinderopvang Werkt: mogen we een vriendelijk doch dringend verzoek indienen? Ga nog eens kritisch door de vragenlijst. Niet met een beleidsbril op, maar met een pedagogisch medewerker naast je en een blik op de realiteit.

Maak het werkbaar, maak het passend, en maak het vooral: bruikbaar. Want nu… werkt-ie dus net niet.



Natascha van der post, Bureau Kleine Ondernemers